Zielsoorzaken van Ziekte, een beschrijving van de Germaanse Nieuwe Geneeskunde

German New Medicine of Germaanse Geneeskunde.

Een paar jaar geleden stuitte ik op het boek “Zielsoorzaken van Ziekte”, een heldere vertaling voor niet-medisch geschoolden van de theorie van dr. Hamer, de Duitse arts die de vijf biologische natuurwetten ontdekte en praktiseerde vanaf eind jaren ’70. Zijn ontdekkingen staan bekend onder de naam Germaanse Nieuwe Geneeskunde.

De vertaling van Björn Eybl (in het Nederlands vertaald door Karin van Baelen) belandde in mijn goed gevulde map met nog te lezen studiemateriaal en verdween daardoor even naar de achtergrond.

Sinds dit jaar richt ik me in mijn praktijk als holistisch Reikitherapeut voor een groot deel op het beter leren begrijpen van en omgaan met symptomen en lichamelijke klachten naast het verzachten van pijn.

Bij het begeleiden van cliënten maak ik o.a. gebruik van een aantal boeken over dit onderwerp (naast Reiki, holistisch coachen, mijn eigen ervaring en intuïtie).

Zie de aanbevolen literatuur onderaan mijn vorige blogartikel.

Het werd dus hoog tijd om dieper in deze theorie te duiken en ik ben er ontzettend van onder de indruk. Ik kan zoveel beter plaatsen waar mijn eigen symptomen mee te maken hebben en het wordt ook steeds makkelijker om andere mensen met klachten te begrijpen en te ondersteunen.

Het is echt een vernieuwende en bemoedigende kijk op ziekte en gezondheid wat mij betreft.

Wat wij beschouwen als ziekte is in deze theorie in feite een lichamelijke reactie op een eerder opgedane schokkende ervaring. Die ervaring zorgde voor een (biologisch) conflict.

Op het moment dat er een conflict(schok) ervaren wordt gaat het lichaam van het normale programma (afwisselend actief en in rust) over op een speciaal programma (permanent alert), de overlevingsstand (conflict-actieve fase: stress, vechten, vluchten of bevriezen). Alles wordt in het werk gesteld om zo goed mogelijk met de situatie om te gaan.

Het lichaam is gericht op overleven. Dit kost enorm veel energie.

Zodra het conflict is opgelost (c.q. het directe gevaar geweken is) gaat de herstelfase in werking. Op dat moment treden symptomen op die wij kennen als ziekte. Het lichaam herstelt van de voorafgaande stress. Deze genezingsfase kent een hoogtepunt waarop de verschijnselen het hevigst zijn (crisis), waarna je als het goed is weer herstelt en teruggaat naar normaal.

Pas wanneer er zich een nieuw conflict voordoet zal dit proces zich herhalen.

Kan het conflict niet volledig opgelost worden maar leg je je erbij neer, of je wordt steeds opnieuw getriggerd door situaties die lijken op de eerste ervaring, dan kan de conflict-actieve fase langdurig blijven optreden en afgewisseld worden met tijdelijke genezingsfasen met de daarbij horende symptomen. Denk dan aan chronische klachten of een syndroom.

Dit is een korte en sterk vereenvoudigde omschrijving van hoe ons lichaam reageert op conflicten.

Van oorsprong kennen we dit overlevingssysteem uit de natuur. Wanneer je wordt aangevallen of bedreigd waarbij je leven letterlijk in gevaar is streeft je systeem instinctief zo effectief mogelijk naar het overleven van die situatie. Er wordt meer adrenaline aangemaakt om te kunnen vechten of vluchten, er gaat meer bloed en zuurstof naar je longen en spieren, je spijsvertering wordt tijdelijk stilgelegd enzovoorts.

Nu worden we tegenwoordig meestal niet letterlijk met de dood bedreigd, maar situaties die daar (in onze psyche) op lijken zetten hetzelfde systeem in gang.

Afhankelijk van welk levensgebied het betreft zullen er op specifieke locaties in het lichaam (ziekte)verschijnselen ontstaan. Er is een verband tussen het soort conflict, de plaats in de hersenen die daarop reageert en de daarmee corresponderende organen die getroffen worden.

Het wordt wellicht nog wat duidelijker als ik de vijf biologische natuurwetten hieronder grotendeels samenvat.

(Om alles geheel te doorgronden raad ik aan het boek te lezen!)

Heb je weinig tijd om nu door te lezen dan kun je scrollen naar het einde voor enkele relevante links.

De eerste biologische natuurwet van dr. Hamer wordt als volgt omschreven:

1. De ijzeren regel van kanker

Criterium 1:

Elk Zinvol Biologisch Speciaalprogramma (ZBS) ontstaat door een biologisch conflict.

Dit is een hoog-acuut, dramatisch en isolatief beleefde conflictshock.

Deze speekt zich gelijktijdig op 3 niveaus af: psyche – hersenen – orgaan.

Criterium 2:

Het biologische conflict bepaalt de locatie van de ZBS in de hersenen als de zgn. Hamerse Haard (HH) en in het orgaan als kanker of een kankerequivalent.

Criterium 3:

Het verloop van een ZBS op deze drie niveaus verloopt synchroon.

Van conflict tot conflictoplossing en de genezingscrisis op het hoogtepunt van de genezing.

Kortom: Elke “ziekte” (ZBS) ontstaat door een schok die als conflict ervaren wordt en manifesteert zich gelijktijdig op de drie niveaus – psyche, hersenen en orgaan.

Kleine schokken veroorzaken “kleine ziekten”, grote schokken “grote ziekten”.

Voorbeeld: er vliegt een wesp onder je hemd. Je ervaart angst, een kleine schok. De wesp vliegt weer weg. De stress duurt maar kort, er ontstaat geen zichtbare ziekte. Er is wel sprake van een ZBS, maar de tijd voor merkbare symptomen is te kort. (Er is te weinig conflictmassa)

Kleine biologische schokken zijn alledaags. Ernstige gebeurtenissen geven zware schokken en hebben een grote impact. Bijvoorbeeld mishandeling, het verlies van een dierbare of je baan.

Biologische conflicten lopen voorbij het verstand. Intelligentie, ratio en logica zijn niet van nut op het moment van de schok. Het gaat om het subjectieve ervaren en voelen.

Op dat moment starten de ZBS-en om de catastrofe vanuit biologisch oogpunt zo goed mogelijk op te vangen. Door de psychische schok worden hersenen en lichaam van de “normaalmodus” naar “speciaalmodus” omgezet.

Conflicten ontstaan altijd door levensomstandigheden, bijvoorbeeld veroorzaakt door problemen met een echtgenoot (scheidingsconflicten), de dood van een geliefde (verliesconflicten), problemen op het werk of op school (territoriumconflicten, eigenwaarde-inbreuk conflicten), financiële moeilijkheden (verhongeringsconflict, brokconflicten), zorgen over een familielid (nest-zorg conflicten), of bezorgdheid over zichzelf (existentieconflicten, doodsangstconflicten).

Te proberen om een praktische oplossing te vinden is volgens dr. Hamer het beste, omdat dit het meest duurzaam is.

(Omdat dit niet altijd volledig mogelijk is, het onderbewustzijn ook een grote rol speelt en directe ondersteuning of behandeling nodig is worden therapie, gezonde voeding en zinvol gebruik van (pijn-)medicatie ten zeerste aangeraden, met name door de schrijver van dit boek.

Het is dus niet zo dat je door het begrijpen van de 5 biologische wetten geen arts of therapeut meer nodig hebt en vanzelf geneest! Jammer genoeg werd/wordt de theorie en werkwijze van dr. Hamer nogal eens eenzijdig beoordeeld en als controversieel beschouwd.)

Begrip ZBS

Er zijn volgens dr. Hamer geen “ziekten”, maar alleen zinvolle biologische speciaalprogramma’s.

Ziekte impliceert dat er iets kapot is of versleten, er klopt iets niet.

Maar vanuit de 5 biologische natuurwetten heeft alles in het lichaam orde en zin.

Wat we als “ziekte” beschouwen is een gevolg (meestal verschoven in de tijd) van een biologische uitzonderingssituatie, een deel van een overlevingsstrategie.

Ieder orgaan/weefsel heeft een normaalprogramma en een speciaalprogramma voor uitzonderingssituaties.

Vergelijk een auto die van twee- naar vierwielaandrijving gaat om op een gladde weg of sneeuw (=uitzondering) te kunnen rijden. Dit is vergelijkbaar met een ZBS.

Het kost wel meer brandstof/energie!

Ieder ZBS begint met een conflictschok en duurt tot het einde van de genezingsfase.

De meeste “ziekte”symptomen treden pas op gedurende de genezingsfase.

Begrip: Biologisch conflict

Een schokkende gebeurtenis à biologisch conflict – kortweg “conflict”- start een ZBS op.

Onmiddellijk zijn psyche, hersenen en orgaan veranderd.

• Psyche: dwangmatig denken aan het conflict
• Hersenen: scherprandige HH in het overeenkomstig hersengebied
• Orgaan:

celtoename (tumor) of celafname (weefselafname – ulcus of necrose)

ofwel

functietoename of functievermindering

Begrip: Hamerse Haard

Vanaf de conflictinslag vinden we een schietschijfvormige ringstructuur (=HH) terug als kegelvormig verdicht hersenweefsel.

Op een CT zie je een cirkelvormige schijf.

De plaats van de HH geeft aan welk biologisch conflict geactiveerd is en welk orgaan getroffen is. Aan de vorm van de HH kun je de “ziekte”-fase onderscheiden.

Probleem of conflict

Een conflictschok is een inslag met een grote impact. Het komt totaal onverwacht, de beleving is te heftig om ermee om te gaan op dat moment, je kunt niet handelen.

Het conflict is de sleutel voor therapie en heling.

Wat er gebeurd is, is niet zo belangrijk, wel hoe de persoon het conflict op dat moment ervaren heeft. Wat voor de een klein lijkt kan voor een ander een diep trauma zijn.

Zo kan ook iets wat er zwaar uitziet aan de buitenkant zonder problemen verwerkt worden door de persoon.

Bij een groot deel van de biologische speciaalprogramma’s speelt de links- of rechtshandigheid een rol om de conflictoorzaak te kunnen bepalen. De linkerzijde van het lichaam is bij rechtshandigen de moeder-kind zijde. De rechterkant de partnerzijde. Bij linkshandigen is dit andersom

Dit kunnen ook mensen (of huisdieren) betreffen die een vergelijkbare rol spelen als moeder/kind of partner in iemands leven.

2. De wet van de tweefasigheid van alle zinvolle biologische speciaalprogramma’s op voorwaarde dat er een oplossing voor het conflict komt.

Het onwillekeurige zenuwstelsel bestaat uit twee delen die elkaars tegenpolen zijn:

• de sympathicus (zorgt voor activiteit) (wakker, activiteit, arbeid, sport)
• de parasympathicus (zorgt voor rust) (in rust, slaap, ontspanning)

In normale toestand (je gezond en goed voelen) wisselen deze elkaar ritmisch af = normotonie. Er is sprake van een stabiel dag/nachtritme.

De conflict-actieve fase

Dr. Hamer heeft ontdekt dat psyche, hersenen en lichaam na een conflict automatisch in een voortdurende stresstoestand omschakelen. De sympathicus heeft het commando.

Deze stressfase noemen we de “conflict-actieve fase” of “actieve fase”.

Kenmerken:

• spanning, dwanggedachten (rond het conflict)
• scherprandige HH in het overeenkomstige hersengebied
• koude handen
• verhoogde bloeddruk
• versnelde hartslag en ademhaling
• slecht slapen
• weinig eetlust – gewichtsafname

De genezingsfase

Wanneer het individu het conflict kan oplossen eindigt de conflict-actieve fase à de genezingsfase begint onmiddellijk.

Nu bestuurt de parasympathicus.

Voortdurende stress wordt voortdurende vermoeidheid.

Kenmerken:

• ontspanning
• einde dwangmatig denken
• psychische opluchting
• warme handen
• lage bloeddruk
• grote slaapbehoefte
• erge vermoeidheid
• terugkeer van eetlust – gewichtstoename
• hoofdpijn
• koorts

In het eerste deel van de genezingsfase wordt vocht opgestapeld in de hersenen.

De HH krijgen zachte contouren.

Meestal vertoont de eerste fase geen merkbare symptomen.

Als het conflict niet wordt opgelost wordt het individu steeds zwakker en sterft uiteindelijk van uitputting.

Dit gebeurt meestal niet door verdringing of schikken in het conflict zodat het zijn grootste lading verliest (=ondergetransformeerd conflict).

De genezingscrisis (“ril-fase”, “koude dagen”)

Halverwege de genezingsfase ontstaat er een korte sympathicotone piek (een paar minuten tot een paar dagen). Dit is de meest kritische fase met de meest intense symptomen.

Als ergste crisis kennen we de hartaanval of de epileptische aanval.

Door de genezingscrisis ga je weer richting de normale toestand (normotonie).

In de hersenen en het orgaan wordt het oedeem (vocht) dat in de eerste fase was opgeslagen uitgeperst. Je ziet dan een verhoogde urine uitscheiding en verbetering van de symptomen.

Iedere ZBS heeft zijn eigen genezingscrisis. Bij verkoudheid is het niezen en bij een strottenhoofdontsteking hoesten.

De symptomen in de tweede fase worden als “ziekte” gediagnostiseerd en behandeld.

Dat zijn in deze theorie dan in werkelijkheid genezingssymptomen!

3. Het door de evolutie bepaalde Zinvol Biologisch Speciaalprogramma van de natuur

Deze wet zegt dat alle processen in het lichaam vanuit onze evolutie (ontogenetisch-embryologisch) volledig te begrijpen en verklaarbaar zijn.

Vanuit de embryologie weten we dat we biologisch opgebouwd zijn uit drie kiembladen.

Enerzijds zijn er tumoren die groeien in de CA fase en verschrompelen in de genezingsfase.

Anderzijds zijn er kankersoorten die in de CA fase gaten vormen (weefselafbouw, ulcera, necrose) die in de genezingsfase weer opgevuld worden.

Dr. Hamer ontdekte door het bestuderen hiervan de ordening met betrekking tot het kiemblad, de conflictinhoud en de locatie in de hersenen: het ontogenetisch systeem van de natuur.

Zie boek voor een overzicht van wat de kleine hersenen, de hersenstam, de grote hersenen/witte stof en de hersenschors aansturen en in hoeverre de links-/rechtshandigheid hierbij van toepassing is.

De betreffende weefsels/organen, de conflictinhoud en de symptomen in de conflictactieve en genezingsfase staan beschreven in een overzicht.

We kunnen hierdoor dus iedere weefselgroei (tumor), elke weefselafname (zweer), iedere functievermindering en elke functieverhoging begrijpen.

We weten welk conflict welk orgaan treft en welk hersengebied het programma aanstuurt.

Kanker wordt hier dan ook biologisch beschouwd als een zeer gericht en zinvol proces (en dus niet als een ongecontroleerde woekering).

4. Het door de evolutie bepaalde systeem van microben

Deze natuurwet zegt dat schimmels, bacteriën en virussen (globulines) onmisbare helpers (=symbionten) zijn die vastgelegde opdrachten in het lichaam vervullen.

Uit de Reguliere Geneeskunde kennen we de indeling van de micro-organismen in “goede” =symbionten (bv. colibacterieën in de darm- en mondflora) en “kwaadaardige” = “antibionten” (bv. tuberkelbacteriën, streptokokken en virussen.

De kwaadaardigen gaf men de schuld van diverse ziekten en noemde ze “infectieziekten”.

Begrijpelijk omdat men bij vele ziekten ook daadwerkelijk schimmels, bacteriën en virussen (=globulines) in het lichaam terugvindt.

Maar, dit vind je ook bij gezonde mensen als je daar naar zoekt!

Als men ze vindt bij zieken spreekt men van “pathogene” (ziekmakende) kiemen of een “infectie”. Waarom dezelfde kiem de ene keer ziek maakt en de andere keer niet verklaart men door een goed of slecht immuunsysteem.

Schimmels, bacteriën en virussen blussen de brand en optimaliseren de heling. Zij zijn niet schuldig aan de ziekte. (i.p.v. concluderen dat er bij elke brand brandweerwagens aanwezig zijn. En derhalve de oorzaak van de brand moeten zijn)

Microben zijn nuttig, ook in de natuur zit alles wat leeft vol kiemen (bijvoorbeeld humus). We leven in een perfecte symbiose met hen. Ze werken uitsluitend in de genezingsfase.

Op bevel van de hersenstam ruimen schimmels en schimmel bacteriën het weefsel op dat in de CA door het endoderm gevormd is (bijvoorbeeld candida in de dikke darm). Met als symptoom van genezing nachtelijk zweten.

Bacteriën helpen om weefsel af te breken en weer op te bouwen. Iedere bacterie heeft een bepaald speciaalgebied.

Virussen heeft men nog nooit direct kunnen aantonen. Ze worden indirect aangetoond door binding of niet-binding van eiwitten aan andere eiwitten.

Er is geen sluitend bewijs dat virussen ziekten zouden veroorzaken.

Er worden wel grote aantallen eiwit-verbindingen (globuline) gevonden in bloed en andere lichaamsvloeistoffen. Het is mogelijk dat de grote hersenen met dit eiwit werken om beschadigd ectodermaal weefsel in de genezingsfase weer op te bouwen.

Microben kunnen alleen maar problematisch worden wanneer ze geen deel van onze lichaamsflora zijn. Contact met onbekende bacteriestammen kan zich voordoen bij verre reizen. Het kan voor het lichaam dan moeilijk zijn om de onbekende bacteriën en schimmels te integreren in het lichaamseigen bestand aan microben.

We weten nog maar weinig over de precieze werking van micro-organismen (omdat men al meer dan 100 jaar zoekt in de richting van “infectie”).

5. De wet van de zinvolheid van elke zogenaamde ziekte

Dr. Hamer noemt ziekte een zinvol biologisch speciaalprogramma, dus dan zou elke ziekte zinvol zijn.

De RG gaat er van uit dat het lichaam niet goed werkt of bepaalde stoffen te kort komt.

Elk ZBS is al miljoenen jaren beproefd. Het start slechts wanneer we in een uitzonderlijke situatie terechtkomen. (en op het verkeerde been gezet worden)

Wat is dan de zin van darmkanker?

Het conflict dat de ZBS opstart is een onverteerbare ergernis (een brok). Hetzelfde ZBS start op bij een wolf waarbij een stuk bot (de brok) in de darmen blijft steken. Met extra darmcellen tracht de natuur de hindernis beter te verteren.

De zin van teelbalkanker?

Celvermeerdering ontstaat na een zwaar verliesconflict. De extra cellen produceren meet testosteron en zaadcellen. De voortplantingsdrang is verhoogd waardoor het verlies weer snel hersteld kan worden. Vrouwen reageren op dit conflict met eierstokkanker. Verhoogde oestrogeenspiegel kan leiden tot een zwangerschap.

Pijn in het bewegingsapparaat dient om de betrokken persoon tot rust te manen. Alleen in rust kunnen botten, kraakbeen, gewrichten en spieren regenereren.

Als de helingsfase is afgelopen houdt de pijn op en is het getroffen weefsel sterker dan voorheen. (eigenwaarde!)

Een overmatige schildklierfunctie maakt iemand die ervaart “te langzaam” te zijn weer actiever door een verhoogde stofwisseling middels het thyroxinehormoon.

In de GG heeft de indeling van tumoren in goed- of kwaadaardig geen zin.

Wat de RG benoemt als kwaadaardig zou hier als groeiend of toenemend weefsel benoemd worden. Weefselmonsters worden niet altijd eenduidig geïnterpreteerd en specialisten kunnen elkaar tegenspreken.

Weefsel neemt niet toevallig toe, alleen wanneer er een biologische noodzaak is begint er een ZBS.

Herstel van een botbreuk geeft bijvoorbeeld eenzelfde beeld als botkanker bij een biopsie.

Ook over metastasen (uitzaaiingen van kwaadaardige tumoren elders in het lichaam) blijven nog vele vragen onbeantwoord. De GG beschouwt dit verschijnsel als een nieuw ontstane kanker en niet als transformatie van specifieke cellen in een ander soort. De kans wordt groot geacht dat de diagnose en prognose een nieuw doodsangstconflict veroorzaakt waardoor het bijbehorende ZBS wordt opgestart.

In plaats van “immuunsysteem” beschouwt de GG de strijd tegen vijandige indringers als het afvoeren van restafval door het eigen lichaam via het lymfesysteem en het bloed.

Zij spreken dan ook niet van immuunglobulines, antilichamen en antigenen maar van eiwitten of globulines.

Na het afsluiten van een ZBS keert een individu terug naar een toestand van gezondheid of normotonie. Dit is een tweefasig verloop. In de praktijk zien we echter vaak een polycyclisch verloop. Na korte of langere pauzes wordt de patiënt opnieuw door het oorspronkelijke conflict getroffen. Dit noemen we recidief.

Dit kan worden veroorzaakt door een herhaling van het conflict of een conflictspoor.

Dit zijn ongemakken die steeds terugkomen ondanks dat er zich geen ernstig conflict heeft voorgedaan. Herinneringen, dromen, geluiden kunnen deze steeds opnieuw triggeren.

Wanneer een individu zijn conflict niet kan oplossen blijft hij voortdurend in de stressfase en komt niet in genezing.

Dit noemen we “hangende conflictactiviteit”.

Dit kan uiteindelijk leiden tot de dood.

Meestal komt het niet zo ver omdat we met het conflict leren omgaan en ons instinctief weten te schikken in het probleem (ondergetransformeerd conflict).

Bij een hangende genezing is het omgekeerd.

De genezingsfasen overheersen in een cyclisch verloop.

Korte actieve fasen wisselen af met lange genezingsfasen, de genezing begint steeds opnieuw maar wordt niet afgesloten. Bijvoorbeeld bij hooikoorts.

Op het moment van het conflict slaat het onderbewustzijn alle begeleidende elementen (zintuigelijke indrukken) van de schok op als “alarmsignalen”. Deze worden weer opgeroepen als we ermee in contact komen. Bijvoorbeeld pollen in de lucht, geuren, wind, kou, hitte, stof, bepaalde muziek, kleuren, stemmen et cetera.

Met name voedingsmiddelen die gegeten werden tijdens een conflict en bepaalde lichamelijke ervaringen zoals honger, dorst, koude voeten enzovoorts kunnen een spoor vormen.

Wanneer later een zintuigindruk hiermee overeenstemt reageren de hersenen met het opstarten van een ZBS.

De meeste conflicten verzamelen we in onze vroege kindertijd.

Een spoor veroorzaakt steeds opnieuw een recidief en start het ZBS vanaf het begin.

Wanneer het conflict opgelost wordt is ook het spoor opgelost.

Sporen of recidieven vormen de basis van alle allergieën.

De inleiding wordt afgerond met informatie over diagnosestelling, onderzoek van psyche en lichaam, laboratoriumwaarden, het opsporen van het conflict en aanbevolen therapie en/of geneesmiddelen.

Gevolgd door een zeer uitgebreid lexicon waarin vrijwel alle speciaalprogramma’s beschreven worden aan de hand van de locatie in de hersenen en het lichaam, het bijbehorende conflict, welk weefsel er bij betrokken is, wat de biologische zin van de symptomen is, hoe de genezingsfase naar verwacht zal verlopen en welke therapie aanbevolen wordt.

Tot zover de samenvatting van het boek.

Een zeer waardevol naslagwerk, dat uitnodigt tot nader (zelf-)onderzoek.

Ook wanneer je mogelijk bij voorbaat of al lezend enige scepsis ervaart, je merkt vanzelf of hetgeen je leest op jouw situatie of die van je cliënt van toepassing zou kunnen zijn.

Niet alles is voor iedereen de gouden sleutel!

Een open blik en geen stellingen poneren (geen ongevraagd advies geven!) maar vragen stellen werkt voor mij het beste.

Naar jezelf kunnen en durven kijken is vaak ook een kwestie van de juiste timing en context waarin de (vaak onbewuste) behoefte aan duidelijkheid en vooral aan begrip en compassie gezien kan worden.

Als therapeut wil ik daar met plezier een bescheiden rol in spelen.

Hieronder nog enkele links om online meer informatie over dit onderwerp te vinden en desgewenst workshops of lezingen te volgen.

Met grote dank aan het gratis beschikbaar stellen van de vertaling door Karin van Baelen en uiteraard aan de ontdekker dr. Hamer (postuum) en zijn leerling en natuurkundige Björn Eybl die dit boek schreef.

Tot slot kan ik ook de websites en video’s van en met Mies A. Kloos-Raasveldt van harte aanbevelen, die deze theorie heel helder onder woorden kan brengen, aanzienlijk korter en beter dan dat ik dat zelf kan ;-)

https://zielsoorzakenvanziekte.be

https://www.germaansegeneeskunde.nl

https://deelbewust.com/de-kracht-van-de-5-biologische-natuurwetten/

https://www.levensbewustzijn.nl

https://hoedegeesthetlichaamaanstuurt.nl

http://www.annetteschaap.nl/boeken/German-New-Medicine.pdf

https://youtu.be/WFaDRTtchaw (even terugspoelen naar het begin van de video)

❤️ Helen